بررسی ارتباط بین استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی با تعادل ایستا و پویا در بسکتبالیست ها

هدف: حفظ تعادل یکی از اساسی­ترین عملکردهای سیستم عصبی­عضلانی در انجام تمامی فعالیت­های ساده و پیچیده ورزشی می­باشد که از عوامل آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی است. ثبات مرکزی یکی از عوامل اثر­گذار بر تعادل می­ باشد. هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط بین استقامت عضلات ثبات­دهنده مرکزی با تعادل ایستا و پویا در بسکتبالیست ­ها بود. روش­ ها: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات همبستگی و مقطعی بود. 100 بازیکن بسکتبال (50 دختر و 50 پسر) به­ صورت تصادفی و با توجه به معیارهای ورود انتخاب شدند. جهت ارزیابی استقامت عضلات ثبات­دهنده مرکزی، از مجموعه آزمون­های برگرفته شده از تمرینات ثبات مرکزی استفاده شد. از آزمون تعادل باس استیک جهت ارزیابی کنترل وضعیتی  تعادل ایستا و از تعادل y برای ارزیابی تعادل پویا استفاده شد. نرمال بودن داده­ ها­ با استفاده از آزمون کلموگراف اسمیرنف مورد سنجش قرار گرفت. برای بررسی ارتباط بین ثبات مرکزی و تعادل از  آزمون همبستگی اسپیرمن و برای مقایسه داده­ها از آزمون t مستقل و با سطح معنی­داری 05/0 استفاده شد. یافته­ ها: نتایج آزمون t مستقل نشان داد بین تعادل ایستا دختران و پسران تفاوت معنی­داری وجود ندارد، درحالی­که بین تعادل پویا و ثبات­مرکزی دختران و پسران تفاوت معنی­داری مشاهده شد. به­ عبارت دیگر ثبات­ مرکزی و تعادل پویا پسران از دختران بیشتر بود. همچنین نتایج آزمون همبستگی حاکی از آن بود بین ثبات­ مرکزی و تعادل پویا ارتباط معنی­دار وجود دارد (0.00=p) درحالی­که، بین ثبات مرکزی و تعادل ایستا ارتباط معنی­ داری مشاهده نشد (p=0.045). نتیجه­ گیری: با توجه به همبستگی بین استقامت عضلات تنه و تعادل پویا در تحقیق حاضر بیان کرد که تمرین­های پایداری ناحیه مرکزی بدن می­توانند باعث بهبود تعادل شوند.